Í kjölfar hörmunga seinni heimsstyrjaldarinnar áttaði heimsbyggðin sig á að eitthvað þyrfti að gera til að tryggja mannréttindi fólks um allan heim. Í raun má segja að heimsbyggðin hafi verið í hálfgerðu áfalli yfir þeim mannréttindabrotum sem uppvís urðu, sérstaklega þar sem allt sem átti sér stað var löglegt. Menn áttuðu sig þá á að það dygði ekki að fullu að leyfa hverju ríki um sig að ráða algerlega lagasetningu sinni, það yrði að vera einhver rammi sem ekki mætti fara út fyrir.
